The Storied Life of A.J. Fikry izle

"The Storied Life of A.J. Fikry", en çok satan romanın sinemaya uyarlanmasıyla ortaya çıkan film, büyük ekranda beklenen keyfi ve etkiyi veremiyor.

Film, bütünlükten yoksun ilerliyor ve bazı bölümleri, geçişleri, geri dönüşleri ve diğer detayları atlayarak ilerliyor gibi görünüyor. Hikaye hiçbir şekilde akış halinde değil ve ilişkiler yapmacık ve aniden kopuk bir nitelik taşıyor.

Sonuç olarak, filmde sadece Hallmark Channel benzeri yapmacık bir hava bulunuyor. Performanslar ve yönetmenlik vasat ve yetersiz. "Fikry" ise neden yazarlara kendi romanlarını uyarlamalarına izin vermemeniz gerektiği hakkında bir örnek olarak karşımıza çıkıyor. Bir hikayeyi sinemaya uyarlamak için cesaret gerekiyor, sinematik olanı ve hikayenin temel unsurlarını bilmek gerekiyor ve gereksiz detayları kırpabilmek için "kutsal metinlerinizi öldürmek" gerekiyor.

Film versiyonu, "The Big Bang Theory"deki eski oyuncu Kunal Nayyar'ın oyunculuk kariyerine büyük bir ivme katamıyor. Nayyar, esprili ve huysuz bir karakter olan A.J. Fikry'yi canlandırıyor, ancak sanki yaşama sevincini kaybetmiş gibi bir performans sergiliyor.

Bu durum tabii ki karakterin başlangıçta sahip olduğu özelliklerle uyumlu olsa da, hikayenin ilerleyen bölümlerinde onunla ısınmamız bekleniyor. Ancak Nayyar'ın oyunculuğu bize onunla sıcak bir ilişki kurmak için hiçbir neden sunmuyor.

A.J., kendisini daha sonra seveceği karakterlerin yapabileceği gibi, şarap içip kendini bayıltacak kadar sarhoş oluyor, müşterilere ve hatta ona ürünlerini tanıtmak isteyen sevimli yayıncılık temsilcisi Amy'ye (Lucy Hale) hakaret ediyor. Bu sahne eğlenceli olması gereken bir sahne olmalı, ancak hiçbir etkisi olmayan ve sadece bir yerden düşmüş çürümüş bir karpuz gibi duruyor.

Filmdeki ders ise, huysuz dul bir kitapçı sahibinin tüm bu öfkesini düşüncelerini aktaran bir yayınevi temsilcisine yüklediğinizde, o da ikinci perdede size aşık olmaya mahkumdur.

Ancak önce, A.J.'nin dükkânında terk edilmiş bir çocuk olan sevimli bir çocuğa (Charlotte Thanh Theresin) sahip olması gerekiyor. Kış mevsimi olduğu için ada üzerinde ve çocuk koruma servislerinin gelmesi zaman alıyor. Bu nedenle küçük Maya'ya A.J. bakmak zorunda kalıyor. Ve tüm ada olmasına rağmen, beceriksiz polis memurları (David Arquette onların kitapsever şefi) annesini bulmak için bir süre geçiyor, ve onu bulduklarında, annesi ölmüş bir ceset olarak karşılarına çıkıyor.

A.J., 25 aylık bir çocuğa bakabilmek için yan tarafta yaşayan eski baldızı (Christina Hendricks) ve kibar olmayan, kadın avcısı bir yazar kocası (Scott Foley) ile yardım almaya karar verirse.

Bu hikayeyi izlerken, yaklaşık iki on yılı kapsayan bir süre boyunca, A.J.'nin zamanla daha tatlı bir insan haline gelmesi, Maya büyüdükçe, sevimli yayıncılık temsilcisinin bunu fark etmesi ve sonunda birinci perdede kaybolduğunu fark ettiği Edgar Allan Poe'nun "Tamerlane ve Diğer Şiirler" adlı ilk baskısı hakkında unutması gerekiyor.

Ancak bu yolculuğu cazip kılacak birçok şey bu hikayeden eksik.

Film, basit sitcom tarzı sahneler sunmayı vaat ediyor, ancak asla bunun için geçerli şakalar yapmıyor. Hikayenin birçok önemli detayı atlanıyor. Amy ve A.J.'nin "romansı" asla romantik hissettirmez, sadece hikayenin gereklilikleri açısından sınırlı ve zorunlu bir ilişki gibi görünür.

Kenarları olan karakterlerin keskinlikleri silinmiş durumda. Rastgele sahneler bize geri dönüşler veya karakterlerin yaşayabileceği gerçek sahneler gibi görünen şeyleri gösteriyor.

Kitaptan alıntılar da filmdeki büyük romantizmi harekete geçiren veya genç Maya (Blaire Brown) tarafından kısa bir hikaye yarışması kapsamında okunanlar var. Ve bu alıntılar, oyuncuların o an uydurduğu gibi geliyor - basit, sıkıcı, klişe ve cazibesiz.

Hyannis, Massachusetts mekanları yeterince büyülemeyi başaramıyor ve olsa bile, bu filmi kurtaramaz. Kötü bir kitap raporu gibi olan senaryo ve başroldeki cazibesiz, zekasız ve sanatsız oyunculuk girişimi kurtarılacak bir yan taşımıyor.