Joyride izle

Emer Reynolds'ün "Joyride" filmi, başarıyla adlandırıldığı gibi, bir şeylerin yoluna girmesinin heyecanını ve ardından gelen duygusal çöküşü -bir tür ruh öldürücü- içinde barındırır. Neyse ki, bu sevimli film için, yüksekler düşüşlerden daha güçlü ve daha keyiflidir. En iyi hislerin rahatlatıcı filmlerinin kadar akıcı bir şekilde birleşmese de, "Joyride"ın kontrolsüz bir cazibesi vardır ve bu yolculuk unutulmaz kılar.

13 yaşındaki Mully (Charlie Reid), annesinin kanser anma etkinliğinde, babası James (Lochlann O'Mearáin) tarafından bağışlar çalınırken yakalar. Aile için, ısrar eder babası, ancak Mully ikna olmaz. Paraları kapar ve kaçar, bir taksiye atlayarak uzaklaşır. Ancak o sırada arka koltuktan bir horlama sesi gelir ve ardından bir bebek ağlar. İstenmeyen bir şekilde, Joy (Olivia Colman) adında bir avukatı yanına aldığını fark eder. Joy, bebeğini kız kardeşine bırakmak için yola çıkan gergin birisidir. Hem acı dolu anılarından, hem de rahatsız edici ebeveyn figürlerinden kaçarken, Mully ve Joy kendilerini düzene koymak için beklenmedik bir seyahat arkadaşı haline gelirler.

Deneyimli bir kurgucu-turned-yönetmen olan Reynolds ve yazar Ailbhe Keogan, ikilinin yürek burkan itirafları ile yol üzerindeki çeşitli engeller arasında ince bir çizgi çizer. Bazı sapmalar komik, bazıları hüzünlü ve bazıları ise biraz dengesizdir, örneğin bir sokak geçidinde, Mully'nin etrafında korkutucu saman elbiseleri giymiş insanların dans ettiği gecikmeli, rüya gibi bir hızla. O rüya görmüyor, narkotik etkisi altında değil; sadece gerçeküstü bir an, sokakta taşınan dev bebek başı dahil. Genel olarak biraz belirgin olabilir, ancak klasik bir romantik komedide olduğu gibi Joy'un ayrılmaya çalıştığı uçakta sahnelenen yapay bir an gibi, bazı tuhaf anlar arasında tonu bozabilir ve sanki başka bir filmden ithal fikirler gibi hissedebilir.

Ancak, Reynolds'un "Joyride"ındaki diğer görsel özellikler daha bütüncül. Sinematograf James Mather ile olan işbirliği, İrlanda kırsalının ve deniz kenarının canlı bir hissini yaratır. Film, karakterlerin uçsuz bucaksız yeşil tepeler ve rüzgarda sallanan arpa sapları arasında yürüdüğü sisli bir günde harika detayları korur. Feribotu beklerken, suyun mavisinin ekrandan fırladığı gibi görünür. Güneş, bir pansiyonun mutfağındaki pencereden sevimli bir ışıltıyla girer. Bir duygusal sahne zor izlenebilir olabilir, ancak görüntüler genellikle göz alıcıdır.

"Joyride"ın kalbi ve ruhu, Reid ve Colman'ın performanslarıyla hayata geçirilen iki zıt yolcu arasındaki paylaşılan bağdır. Kendini beklentisiz bir baba ile hayat bulduktan sonra oldukça dünyadan usanmış olan Mully'nin hâlâ isyan ve masumiyet dolu çocuksu anları vardır. Bir benzinci istasyonunda geçen dokunaklı bir anda, müzikal ve dans eden bir oyuncakla oynar ve onun hareketlerini taklit eder. Joy, bebeğiyle birlikte uzaktan izlerken gülümser, hem aptalca bir anı içselleştirirken hem de belki de kendi bebeğinin gelecekteki oyun zamanını düşünürken. Bir anlamda, Joy annesinin ömür boyu antipatisi tarafından hayaletlenmektedir ve istemeden de olsa bu istemediği çocuğa da aynı şekilde başarısız olacağından korkar. Colman'ın buradaki vücut dili, hemen hemen fiziksel olarak bir bebeği tutmaya, hele ki onu büyütmeye neredeyse fiziksel olarak alerjikmiş gibi davranır. Mully'nin aksine bir anne figürüne sahip olmadığı için, Joy bazen daha genç akrabalarına bakma konusunda deneyime sahip olan Mully'ye başvurur. İkisi de kaybettikleri anneleri üzerinde yas tutmakta ve başkaları için sorumluluk almaya öğrenmektedirler.

Mully ve Joy arasındaki paylaşılan bağ, "Joyride"ı bir arada tutar ve onların direksiyon üzerindeki çekişmesi, ikisi arasında güven inşa eder. İkisi de ileriye gitmeye kararlıdır, ancak yakın geçmişleriyle uğraşmak zorunda kalır ve diğer ebeveyn figürleri onları hayal kırıklığına uğrattığında birbirlerine güvenebileceklerini öğrenirler. "Joyride" bazı yönlerden sakin olsa da, beklenmedik aksiliklerle başa çıkmanın, sevginin ve affetmenin güzel bir filmidir.

filmizlex iyi iseyirler diler..